detail-blog
1403-08-27

زخم پای دیابتی چیست؟


زخم پا در افراد دیابتی، همانند هر زخم دیگری، ناشی از آسیب‌هایی مانند بریدگی، خراشیدگی، تاول و سایر آسیب‌های جزئی می‌باشد. در حالی که زخم‌های معمولی در چند روز به طور طبیعی بهبود می‌یابند، زخم پا در افراد دیابتی به دلیل کاهش گردش خون و آسیب عصبی ناشی از بیماری دیابت، با دشواری بهبود می‌یابد.

زخم پا در افراد دیابتی عموماً به عفونت مبتلا می‌شود و این عفونت به لایه‌های عمیق‌تر پوست گسترش می‌یابد. به همین دلیل، زخم‌های پا در افراد دیابتی معمولاً باعث ورم‌های عفونی، عفونت استخوان و سایر مشکلات جدی می‌شوند.

چرا افراد مبتلا به دیابت معمولا دچار زخم پا میشوند؟


دیابت باعث محدود شدن فعالیت بدن و کاهش سرعت فرایند بهبودی آن می‌شود. سطح بالای قند خون به صورت مزمن باعث اختلال در عملکرد گلبول‌های سفید خون می‌شود و تعداد آنها را کاهش می‌دهد.

بدون وجود گلبول‌های سفید خون، بدن به آسانی عفونت می‌گیرد و هر زخمی قابلیت گسترش عفونت را دارد. علاوه بر این، دیابت باعث کاهش جریان خون و در نتیجه تشدید زخم می‌شود. جریان خون سریع و مداوم برای تأمین نیازهای زخم به مواد مورد نیاز از طریق گلبول‌های قرمز ضروری است. بیماران دیابتی به دلیل کاهش سرعت جریان خون، زخم‌ها راحت‌تر قابل عفونت می‌شوند.

به علاوه، دیابت باعث آسیب عصبی شدید هم می‌شود. بنابراین، بیمار ممکن است نتواند زخم‌های عفونی که به تأخیر درمانی رسیده‌اند را روی بدنش احساس کند، حتی اگر آن زخم به بدن بیمار آسیب جدی وارد کرده باشد.

با توجه به اینکه پاها به طور مداوم تحت فشار قرار می‌گیرند و به دلیل استفاده از کفش‌ها و جوراب‌های تنگ و مرطوب، اولین مناطقی هستند که زخم‌های دیابتی بروز می‌کنند.

انواع زخم های دیابتی


انواع مختلفی از زخم های دیابتی وجود دارد:

  • زخم های نوروپاتیک: این زخم ها درجایی ایجاد میشوند که عصب محیطی دیابتی وجود دارد اما ایسکمی ناشی از بیماری شریان محیطی وجود ندارد.
  • زخم های ایسکمیک: این زخم ها در جایی ایجاد میشوند که بیماری شریان محیطی بدون دخالت نوروپاتی محیطی دیابتی وجود داشته باشد.
  • زخم های عصبی: این زخم ها در جایی ایجاد میشوند که که فرد هم نوروپاتی محیطی و هم ایسکمی ناشی از بیماری سریان محیطی داشته باشد.

تشخیص صحیح علت زخم دیابتی تاثیر مهمی بر روند درمان آن دارد.

علائم شایع زخم پای دیابتی


زخم ها ممکن است در قسمت های مختلف بدن ایجاد شوند اما بیماران مبتلا به دیابت در برابر بریدگی ها، خراش ها و زخم های روی پا آسیب پذیرتر هستند.

در واقع آسیب پای بیماران دیابتی شایع ترین علت بستری شدن این افراد در بیمارستان است. هر بیمار مبتلا به دیابت باید بداند که چگونه زخم پای دیابتی را تشخیص دهد تا روند پیشرفت آن قبل از نیاز به قطع عضو متوقف شود.

بهترین روشهای درمان زخم پای دیابتی


درمان معمولا شامل موارد زیر است:

  • کنترل مطلوب گلوکز
  • دبریدمان برداشتن تمام پوست هایپرکراتوز (ضخیم شده)، عفونی و غیر قابل درمان، از جمله بافت های نکروز شده (مرده)، پوسته پوسته شده، بقایای خارجی و مواد باقیمانده از پانسمان.
  • مصرف آنتی بیوتیک های سیستمیک باری رفع عفونت عمیق، ترشحات و سلولیت.
  • برداشتن بار و کاهش فشار از نواحی زخمی پا با استفاده از وسایل مخصوص پا، بریس، قالب های مخصوص و استفاده از ویلچر یا عصا.
  • ایجاد محیط مرطوب اطراف زخم.
  • درمان با فاکتورهای رشد یا سلول درمانی (در صورت عدم بهبود زخم)

بررسی زخم با معاینه کامل آن

برای رسیدن بهترین درمان به معاینه و بررسی کامل زخم نیاز دارد. به طور کلی این کار با روشی به نام دبیردمان شروع میشود که شامل برداشتن تمام پوست مرده پا است.

بسیاری از زخم های پا زیر پوست پینه بسته پنهان میشوند بنابراین فقط دبیردمان میتواند زخم های واقعی را نشان دهد و به پزشک برای بررسی دقیق میزان

پانسمان مناسب، کنترل و تخلیه عفونت 

استفاده از پانسمان های مناسب زخم، کنترل و تخلیه عفونت برای جلوگیری از پیشرفت زخم دیابتی شما در حین درمان یا بعد از آن ضروری است.

ایجاد مقدار مناسب رطوبت روی پا برای تشکیل محیط درمانی مناسب زخم. با توجه به مرحله و شدت زخم باید حداقل یک یا دو بار در روز پانسمان را تعویض کنید. پانسمان زخم مانند آنتی بیوتیک ها به کنترل عفونت کمک میکند.

نظرات کاربران

دیدگاهی بگذارید

Your email address will not be published.

زمینه‌های نمایش داده شده را انتخاب نمایید. بقیه مخفی خواهند شد. برای تنظیم مجدد ترتیب، بکشید و رها کنید.
  • تصویر
  • امتیاز
  • قیمت
  • موجودی
  • موجودی
  • وزن
  • اندازه
  • اطلاعات اضافی
برای مخفی‌کردن نوار مقایسه، بیرون را کلیک نمایید
مقایسه محصولات
emptycart
هیچ محصولی در سبد نیست